Ruïnes van Roman Mediolanum: het keizerpaleis.

Bas reliëf voor de scrofa semilanuta op de muren van Palazzo della Ragione.

De etymologie van de benaming Milan (Lombard: Milan [miˈ lãː]) blijft onzeker. Een theorie stelt dat de Latijnse naam Mediolanum afkomstig is van de Latijnse woorden medio (in het midden) en planus (in het midden). Sommige wetenschappers geloven echter dat lanum afkomstig is van de Keltische wortel lan, dat wil zeggen een omheining of een afgebakend gebied (bron van het Welsh woord llan, dat "een heiligdom of kerk" betekent, en uiteindelijk cognate aan het Engels/Duitse Land) waarin Keltische gemeenschappen vroeger psychiaters bouwden. Zo kan Mediolanum de centrale stad of het reservaat van een Keltische stam zijn. Ongeveer 60 Gallo-Roman sites in Frankrijk hadden de naam "Mediolanum", bijvoorbeeld: Saintes (Mediolanum Santonum) en Évreux (Mediolanum Aulercorum). Bovendien verbindt een andere theorie de naam met de boarzool (de Scrofa semilanuta) een oud embleem van de stad, die in de Emblemata van Andrea Alciato (1584) goed is weergegeven, onder een houthak van de eerste rijzende stadsmuren, waar een boer uit de uitgraving wordt opgetild, en De etymologie van Mediolanum als "halve wol", in het Latijn en in het Frans uitgelegd. Volgens deze theorie wordt de stichting Milaan gecrediteerd aan twee Keltische volkeren, de Bituriges en de Aedui, die als symbool staan voor een ram en een beer. "Het symbool van de stad is dus een woldragende boer, een dier van dubbele vorm, hier met scherpe borstels, daar met gestroomlijnde wol." Alciato crediteert Ambrose voor zijn rekening.

Voorgeschiedenis en Romeinse tijd

Romeinse ruïnes in Milaan: de kolommen van San Lorenzo.

De overblijfselen van het Milanese amfitheater, die zich in het archeologische park van het Antiquarium in Milaan bevinden.

De Keltische Insubres, de inwoners van de regio Noord-Italië, Insubria, lijken een nederzetting te hebben opgezet rond de 600 voor Christus. Volgens de legende van Livy (die tussen 27 en 9 v.Chr. schrijft) heeft de Gaulish koning Ambicatus zijn neef Bellovesus naar Noord-Italië gestuurd aan het hoofd van een partij die afkomstig is van verschillende Gaulish stammen; Bellovesus zou de nederzetting hebben opgericht in de tijd van de Romeinse monarchie, tijdens het bewind van Tarquinius Priscus. Tarquin wordt traditioneel geregistreerd als afkomstig van 616 tot 579 voor Christus, volgens de antieke Romeinse historicus Titus Livy. In de Romeinse republiek vochten de Romeinen onder leiding van consul Gnaeus Cornelius Scipio Calvus tegen de Insubres en namen ze de nederzetting in 222 voor Christus op. Het hoofd van de Insubres diende zich vervolgens in bij Rome, waardoor de Romeinen de controle kregen over de nederzetting. Uiteindelijk veroverden ze het hele gebied, de nieuwe provincie "Cisalpine Gaul" (Latijn: Gallia Cisalpina) - "Gaul this side of the Alps" - en kan de site zijn Latinized name of Mediolanum hebben gegeven: in het Gaulish *medio- betekent "midden, midden" en het naamelement -lanon is het Keltische equivalent van Latijn-planum "vlakte", dus *Mediolanon (aangeduid als Mediolānum) betekent "(nederzetting) in het midden van de vlakte".

In 286 verhuisde de Romeinse keizer Diocletian de hoofdstad van het Westerse Rijk van Rome naar Mediolanum.

Diocletiaan zelf koos ervoor om in Nicomedia in het oostelijk rijk te verblijven, en liet zijn collega Maximian in Milaan achter. Maximian heeft een aantal gigantische monumenten gebouwd: het grote circus (470 × 85 m), de thermae of de "baden van Hercules", een groot complex van imperiale paleizen en andere diensten en gebouwen waarvan weinig zichtbare sporen achterblijven. Maximian verhoogde het stadsgebied tot 375 hectare door het omringend met een nieuwe, grotere steenmuur (ongeveer 4,5 km lang) met veel 24 zijdige torens. Het monumentale gebied had twee torens; een in het klooster van San Maurizio Maggiore is nog steeds 16,6 m hoog.

De keizer Constantine heeft uit Mediolanum in 313 jaar na Christus het Edict van Milaan uitgevaardigd, waarbij alle religies binnen het Rijk worden verdraagzaam en aldus de weg wordt vrijgemaakt voor het christendom om de dominante religie van het Romeinse Europa te worden. Constantine was in Mediolanum om de bruiloft van zijn zus te vieren naar de oostelijke keizer Licinius. In 402 belegerden de Visigoths de stad en verhuisde de keizer Honorius de keizerlijke verblijfplaats naar Ravenna. In 452 belegerde Attila op zijn beurt Mediolanum, maar de echte breuk met het imperiale verleden van de stad kwam in 539, tijdens de Gothische Oorlog, toen Uraia (een neef van weduwen, voorheen koning van de Italiaanse ostrogoten) Mediolanum met groot verlies van leven dwong. De Lombards namen Ticinum in 572 als hoofdstad (Papia - de moderne Pavia) om te noemen) en lieten het vroege middeleeuwse Milaan over aan het bestuur van zijn aartsbisschoppen.

Middeleeuwen

De biscion eet een kind op het Visconti-wapen.

De Medieval Porta Ticinese (1100) is een van de drie middeleeuwse poorten van de stad die nog in het moderne Milaan bestaan.

De wijde 16e-eeuwse stad omringd door de Spaanse muren.

Milaan tijdens de plaag van 1630: de pest karren dragen de dood voor begraving .

Na de belegering van de stad door de Visigoths in 402 verhuisde de imperiale woonplaats naar Ravenna. Er begon een tijdperk van achteruitgang die verergerde toen Attila, de koning van de Jacht, de stad in 452 AD ontsloeg en verwoestte. In 539 hebben de Ostrogoden Milaan veroverd en vernietigd tijdens de Gothische Oorlog tegen de Byzantijnse keizer Justinian I. In de zomer van 569 hebben de Lombardije (die de naam draagt van de Italiaanse regio Lombardije) Milaan veroverd, waardoor de kleine garnizoen uit Byzantijn overstroomd werden om zich te verdedigen. In Milaan zijn nog steeds Romeinse structuren in gebruik onder de Lombard-heerschappij. Milaan heeft zich in 774 overgegeven aan Charlemagne en de Franken.

In de 11e eeuw werd gereageerd tegen de controle van de Duitse keizers. In Noord-Italië ontstonden stadstaten, een uiting van de nieuwe politieke macht van de steden en hun wil om alle feodale mogendheden te bestrijden. Milaan was geen uitzondering. Het heeft echter niet lang geduurd voordat de Italiaanse stadstaten met elkaar begonnen te vechten om de bevoegdheden van de buurlanden te beperken. De Milanezen hebben Lodi verwoest en voortdurend geoorloofd met Pavia, Cremona en Como, die op hun beurt de keizer van Duitsland, Frederick I Barbarossa, om hulp hebben gevraagd. Dit bracht de vernietiging van een groot deel van Milaan in 1162 met zich mee. Een brand verwoestte de opslagplaatsen die de hele voedselvoorziening bevatten en binnen een paar dagen werd Milaan gedwongen zich te overgeven.

Een periode van vrede volgde en Milaan was een centrum van handel vanwege zijn positie. Als gevolg van de onafhankelijkheid die de steden van Lombard in 1183 bij de Vrede van Constance hebben verworven, werd Milaan een dujest. In 1447 stierf Filippo Maria Visconti, hertog van Milaan, zonder mannelijke erfgenaam; na het einde van de Visconti-lijn is de Ambrosiaanse Republiek opgericht; hij heette uit St. Ambrose , de populaire beschermheilige van de stad. Zowel de Guelph als de Ghibelline-facties werkten samen om de Ambrosiaanse Republiek in Milaan te brengen. Desondanks stortte de Republiek in toen Milaan in 1450 werd veroverd door Francesco I van het Huis van Sforza, waardoor Milaan een van de belangrijkste steden van de Italiaanse renaissance werd.

Vroeg modern

De laatste onafhankelijke heerser van Milaan, Lodovico il Moro, vroeg om de steun van Charles VIII van Frankrijk aan de andere Italiaanse staatslieden, die uiteindelijk de Italiaanse oorlogen ontketenen. De nicht van de koning, Louis van Orléans, nam deel aan de expeditie en besefte dat Italië vrijwel weerloos was. Dit bracht hem ertoe om een paar jaar later in 1500 terug te keren en claimde het Hertogdom van Milaan voor zichzelf, zijn grootmoeder was lid van de regerende Visconti familie. Milaan werd destijds ook verdedigd door Zwitserse huurlingen. Na de overwinning van Louis's opvolger François I op de Zwitsers bij de slag om Marignan, werd het duchy beloofd aan de Franse koning François I. Toen de Spaanse keizer Charles V in 1525 François I versloeg bij de slag om Pavia, ging Noord-Italië, inclusief Milaan, over naar Habsburg Spanje.

Ceremoniale ontvangst van de Russische veldmaarschalk Alexander Suvorov in Milaan, april 1799

In 1556 verwierp Charles V zijn zoon Philip II en zijn broer Ferdinand I. Charles's Italiaanse bezittingen, waaronder Milaan, gingen naar Philip II en bleven bij de Spaanse lijn van Habsburgs, terwijl de Oostenrijkse lijn van Ferdinand van Habsburgs het Heilige Roomse Rijk bestuurde. De Grote Plague van Milaan in 1629-31, die het leven kostte aan naar schatting 60.000 mensen op een bevolking van 130.000, veroorzaakte een ongekende verwoesting in de stad en werd door Alessandro Manzoni in zijn meesterwerk "The Betrothed" beschreven. Deze episode werd door velen gezien als het symbool van de slechte Spaanse heerschappij en decadentie en wordt beschouwd als een van de laatste uitbraken van de eeuwenlange plaag die begon met de Zwarte Dood.

In 1700 werd de Spaanse lijn Habsburgs gedoofd met de dood van Charles II. Na zijn dood begon de oorlog van de Spaanse erfopvolging in 1701 met de bezetting van alle Spaanse bezittingen door Franse troepen die de bewering van de Franse Philippe van Anjou tegen de Spaanse troon steunen. In 1706 werden de Fransen in Ramillies en Turijn verslagen en werden zij gedwongen Noord-Italië aan de Oostenrijkse Habsburgs over te dragen. In 1713-1714 hebben de Verdragen van Utrecht en Rastatt de Oostenrijkse soevereiniteit over het grootste deel van de Italiaanse bezittingen van Habsburg, waaronder Lombardije en zijn hoofdstad Milaan, officieel bevestigd. Napoleon viel Italië binnen in 1796 en Milaan werd uitgeroepen tot hoofdstad van de Republiek Cisalpine. Later werd hij de hoofdstad van Milaan van het Koninkrijk Italië en werd hij in de kathedraal de koning van Italië in beslag genomen. Na afloop van de bezetting van Napoleon heeft het Congres van Wenen Lombardije en Milaan in 1815 onder Oostenrijkse controle gebracht.

Laatst modern en modern

Populaire foto van de "vijf dagen"-opstand tegen het Oostenrijkse bewind.

Op 18 maart rebelde 1848 Milaan effectief tegen het Oostenrijkse regime tijdens de zogenaamde "Vijf Dagen" (Italiaans: Le Cinque Giornate), die veldmaarschalk Radetzky gedwongen heeft zich tijdelijk uit de stad terug te trekken. Het aangrenzende koninkrijk Piemonte-Sardinië stuurde troepen om de opstandelingen te beschermen en organiseerde een plebisciet dat de hereniging van Lombardije met Piemonte-Sardinië met een grote meerderheid heeft geratificeerd. Maar slechts een paar maanden later konden de Oostenrijkers nieuwe troepen sturen die op 24 juli het Piedmontese leger hebben geleid bij de slag om Custoza en de Oostenrijkse controle over Noord-Italië opnieuw bevestigen. Ongeveer tien jaar later konden Italiaanse nationalistische politici, officieren en intellectuelen zoals Cavour, Garibaldi en Mazzini echter een enorme consensus bereiken en druk uitoefenen op de monarchie om een alliantie aan te gaan met het nieuwe Franse Rijk van Napoleon III om Oostenrijk te verslaan en een grote Italiaanse staat in de regio op te richten. Tijdens de slag om Solferino in 1859 hebben Franse en Italiaanse troepen de Oostenrijkers die zich terugtrokken onder de Quadrilaterale lijn, zwaar verslagen. Na deze strijd werden Milaan en de rest van Lombardije opgenomen in Piemonte-Sardinië, die vervolgens alle andere Italiaanse staatsburgers in bijlage plaatste en op 17 maart 1861 de geboorte van het Koninkrijk Italië aankondigde.

De politieke eenwording van Italië heeft de economische machtspositie van Milaan ten opzichte van Noord-Italië versterkt. Een dicht spoorwegnet, waarvan de aanleg onder Oostenrijks beschermheerschap was begonnen, werd op korte termijn voltooid, waardoor Milaan het spoorwegknooppunt van Noord-Italië werd en met de opening van de spoortunnels Gotthard (1882) en Simplon (1906) het belangrijkste Zuid-Europese spoorwegknooppunt voor goederen- en personenvervoer. Milaan en Venetië behoren immers tot de belangrijkste stopplaatsen van de Orient Express die vanaf 1919 operationeel zijn geworden. Door de overvloed aan hydro-elektrische bronnen kon een sterke staal- en textielsector worden ontwikkeld, en toen de banken van Milaan de Italiaanse financiële wereld domineerden, werd de stad het belangrijkste financiële centrum van het land. De zeer snelle industrialisering in de laatste twee decennia van de jaren 1800 heeft geleid tot het ontstaan van een massale arbeidersklasse en tot bittere sociale conflicten. In mei 1898 werd Milaan geschokt door het bloedbad van Bava Beccaris, een opstand die verband houdt met de stijgende kosten van levensonderhoud.

Galleria Vittorio Emanuele II is verwoest door de bomaanslagen van Allied in 1943.

Pirelli Tower (voorgrond) en Galfa Tower (achter), hier op een foto uit 1961, werden het symbool van de moderniteit en de durf van het Italiaanse economische wonder.

De economische machtspositie van Milaan in Italië heeft ook een leidende rol voor de stad op het politieke toneel gekregen. Het was in Milaan dat Benito Mussolini zijn politieke en journalistieke loopbaan bouwde en dat zijn fascistische Blackshirts voor het eerst in de Piazza San Sepolcro van de stad bijeenkwamen; Op 28 oktober 1922 is de toekomstige fascistische dictator in Rome van start gegaan. Tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft Milaan grote industriële en transportfaciliteiten grote schade geleden door bomaanslagen van Allied, die vaak ook woonwijken treffen. Toen Italië in 1943 overstak, bezetten en plunderden de Duitse strijdkrachten het grootste deel van Noord-Italië, wat de geboorte van een massale verzetsguerrillabeweging in de hand werkte. Op 29 april 1945 ging de Amerikaanse eerste gepantserde divisie op Milaan vooruit, maar voor de aankomst van de divisie greep het Italiaanse verzet de controle over de stad in en executeerde Mussolini samen met zijn maîtresse en verschillende regeringstroepen, die later werden opgehangen en blootgesteld in Piazzale Loreto, waar een jaar voor de executie van een aantal leden van de oppositie.

Tijdens de naoorlogse economische bloei trokken de wederopbouw en het zogenaamde Italiaanse economische wonder een grote golf van interne migratie (vooral van het platteland in Zuid-Italië) naar Milaan. De bevolking groeide van 1,3 miljoen in 1951 tot 1,7 miljoen in 1967. In die periode werd Milaan snel heropgebouwd, met de bouw van een aantal innovatieve en modernistische wolkenkrabbers, zoals de Torre Velasca en de Pirelli-toren, die al snel de symbolen van dit nieuwe tijdperk van welvaart werden. De economische welvaart werd echter overschaduwd in de late jaren zestig en begin jaren zeventig van de vorige eeuw, toen Milaan getuige was van een ongekende golf van straatgeweld, stakingen van arbeidskrachten en politiek terrorisme. Op 12 december 1969 vond een plotselinge gebeurtenis plaats, toen op de Nationale Agrarische Bank in Piazza Fontana een bom ontplofte, waarbij 17 mensen omkwamen en 88 gewond raakten.

Piazza Castello tijdens Expo 2015.

In de jaren '80, met het internationale succes van de Milanese huizen (zoals Armani, Versace en Dolce & Gabbana), werd Milaan een van de modehoofdsteden van de wereld. De stad zag ook een duidelijke toename van het internationale toerisme, met name uit Amerika en Japan, terwijl de beurs haar marktkapitalisatie meer dan vijfvoudig verhoogde. Deze periode heeft ertoe geleid dat de massamedia de metropool "Milano da bere", letterlijk "Milaan om te drinken", een bijnaam hebben gegeven. In de jaren negentig werd Milaan echter zwaar getroffen door Tangentopoli, een politiek schandaal waarbij veel politici en zakenlieden werden berecht voor corruptie. De stad werd ook getroffen door een ernstige financiële crisis en een gestage daling van de textiel-, auto- en staalproductie. De projecten Milano 2 en Milano 3 van Berlusconi waren de belangrijkste huisvestingsprojecten van de jaren tachtig en negentig in Milaan en brachten nieuwe economische en sociale energie naar de stad.

In het begin van de 21ste eeuw onderging Milaan een reeks ingrijpende veranderingen in de grote voormalige industriegebieden. Twee nieuwe bedrijfsdistricten, Porta Nuova en CityLife, werden gebouwd in de tijd van tien jaar, waardoor de skyline van de stad radicaal veranderde. Het tentoonstellingscentrum verhuisde naar een veel groter terrein in Rho. De lange achteruitgang van de traditionele productie wordt overschaduwd door de grote toename van de uitgeverij, de financiën, het bankwezen, de mode, de informatietechnologie, de logistiek en het toerisme. De decennialange bevolkingsafname van de stad lijkt de afgelopen jaren gedeeltelijk te zijn teruggelopen, aangezien de omgeving sinds de laatste volkstelling ongeveer 100.000 nieuwe inwoners heeft bereikt. De succesvolle herbranding van de stad als mondiale hoofdstad van innovatie is van doorslaggevend belang geweest bij het succesvol uitbrengen van inschrijvingen voor het organiseren van grote internationale evenementen zoals de Olympische Spelen van 2015 in Expo en 2026 in de winter.

Topografie

Navigeer 's nachts.

Greater Milaan, gezien vanuit de ruimte.

Milaan ligt in het noordwestelijke gedeelte van de Po-vallei, ongeveer halverwege de rivier de Po ten zuiden en de grondwater van de Alpen met de grote meren (Como-meer, Maggiore-meer, Lugano-meer) in het noorden, de Ticino-rivier ten westen en de Adda ten oosten. Het land van de stad is vlak en het hoogste punt ligt op 122 m (400,26 ft) boven zeeniveau.

De administratieve komune beslaat een oppervlakte van ongeveer 181 vierkante kilometer (70 vierkante meter), met een bevolking van 1,324,169 in 2013 en een bevolkingsdichtheid van 7,315 inwoners per vierkante kilometer (18,950 km/m²). De stad Milaan heeft een oppervlakte van 1.575 vierkante kilometer (608 vierkante kilometer) en in 2015 had de stad een bevolking van naar schatting 3.196.825 inwoners, met een dichtheid van 2.029 inwoners per vierkante kilometer (5.260 km/m²). Een groter stedelijk gebied, bestaande uit delen van de provincies Milaan, Monza e Brianza, Como, Lecco en Varese, is 1.891 vierkante kilometer breed en heeft een bevolking van 5.270.000 inwoners met een dichtheid van 2.783 inwoners per vierkante kilometer (7.210 per vierkante meter) .

De concentrische indeling van het stadscentrum weerspiegelt de Navigli, een oud systeem van bevaarbare en onderling verbonden kanalen, dat nu meestal bedekt is. De buitenwijken van de stad hebben zich voornamelijk naar het noorden uitgebreid en veel comuni langs de wegen naar Varese, Como, Lecco en Bergamo opgeslokt.

Zware sneeuwval over de stad, 2001.

Milaan heeft een ondertropisch klimaat op de middellange breedtegraad (Cfa), volgens de klimaatclassificatie van Köppen. Het klimaat van Milaan is vergelijkbaar met dat van een groot deel van de Noord-Italiaanse binnenvlakten, met hete, vochtige zomers en koude, warme winters. De Alpen en de Apennijnen vormen een natuurlijke barrière die de stad beschermt tegen de grote circulaties uit Noord-Europa en de zee.

In de winter kan de gemiddelde dagtemperatuur onder nul dalen (0 °C [32 °F]) en kan zich een opeenhoping van sneeuw voordoen: het historische gemiddelde van het Milanese gebied is tussen 1961 en 1990 25 centimeter (10 inch), met een record van 90 centimeter (35 inch) in januari 1985. In de voorsteden kan het gemiddelde 36 cm bedragen. De stad ontvangt gemiddeld zeven dagen sneeuw per jaar.

De stad wordt vaak in zware mist gehuld, hoewel de verwijdering van rijstpaddenstoelen uit de zuidelijke buurten en het effect van stadswarmte-eiland dit verschijnsel de afgelopen decennia hebben teruggedrongen. Af en toe leiden de Foehn-winden ertoe dat de temperaturen onverwacht stijgen: op 22 januari 2012 bereikte de daghoogte 16 °C (61 °F), terwijl hij op 22 februari 2012 21 °C (70 °F) bereikte. De luchtvervuiling neemt in de winter aanzienlijk toe, wanneer de koude lucht op de bodem klonk, waardoor Milaan een van de meest vervuilde steden van Europa is.

In de zomer zijn de vochtigheidsniveaus hoog en kunnen de piektemperaturen hoger zijn dan 35 °C (95 °F). Gewoonlijk heeft dit seizoen duidelijker luchten met een gemiddelde overdag van meer dan 13 uur: wanneer er echter neerslag optreedt , is de kans groter dat deze neerslag onweer en hagelbuien zijn . Veren en herfst zijn over het algemeen aangenaam, met temperaturen tussen 10 en 20 °C (50 en 68 °F); deze seizoenen worden gekenmerkt door een hogere regenval, vooral in april en mei. De relatieve vochtigheid varieert doorgaans van 45% (comfortabel) tot 95% (zeer vochtig) gedurende het gehele jaar, waarbij de daling zelden minder dan 27% (droog) en het bereiken van een windsnelheid tot 100% doorgaans afwezig is: in de loop van het jaar variëren de typische windsnelheden van 0 tot 14 km/h (0 tot 9 mph) (kalm tot zacht bries), zelden meer dan 29 km/h (18 mph) (vers bries), behalve tijdens zomerstormen wanneer de wind sterk kan ontploffen. In de lente kunnen windstormen met een lichtkracht ontstaan, die veroorzaakt worden door het uit de Alpen blazen van Tramontane of door de borageachtige wind uit het noorden.

Gemeentelijke overheid

Palazzo Marino, stadhuis Milaan

Giuseppe Sala, burgemeester sinds 2016

De stad is negen wijken

Palazzo Lombardia, hoofdkwartier van de regionale regering van Lombardije

Het wetgevende orgaan van de Italiaanse gemeente is de gemeenteraad (Consiglio Comunale), die in steden met meer dan een miljoen inwoners bestaat uit 48 raadslieden die om de vijf jaar worden gekozen met een proportioneel systeem, in samenhang met de burgemeestersverkiezingen. Het uitvoerend orgaan is het City Committee (Giunta Comunale), dat bestaat uit 12 beoordelaars en wordt voorgezeten door een rechtstreeks gekozen burgemeester. De huidige burgemeester van Milaan is Giuseppe Sala, een linkse onafhankelijke leider die een progressieve alliantie heeft, bestaande uit de Democratische Partij, Italiaans links en Italië van Waarden.

De gemeente Milaan is onderverdeeld in negen administratieve Raden van Borough (Consigli di Municipio), van de voormalige twintig districten vóór de administratieve hervorming van 1999. Elke raad van Borough wordt bestuurd door een raad (Consiglio) en een voorzitter, die contextueel gekozen is voor de burgemeester van de stad. De stedelijke organisatie is onderworpen aan de Italiaanse grondwet (artikel 114), het gemeentestatuut en diverse wetten, met name het Wetsbesluit 267/2000 of de Gemeenschappelijke tekst over lokaal bestuur (Testo Unico degli Enti Locali). Na de administratieve hervorming van 2016 hebben de Raden van Borough de bevoegdheid om de burgemeester niet-bindende adviezen te verstrekken over een groot aantal onderwerpen en zijn zij verantwoordelijk voor het beheer van de meeste lokale diensten, zoals scholen, sociale diensten, afvalinzameling, wegen, parken, bibliotheken en lokale handel; daarnaast ontvangen zij een autonome financiering om plaatselijke activiteiten te financieren .

Metropolitan

Milaan is de hoofdstad van de eponymous stad Metropolitan. Volgens de laatste regeringsbesluiten betreffende de administratieve reorganisatie is het stedelijk gebied Milaan een van de 15 metropolitane gemeenten (città metropolitane), die sinds 1 januari 2015 volledig operationeel zijn. De nieuwe metrogemeenten, die grote stedelijke gebieden de administratieve bevoegdheden van een provincie geven, zijn bedoeld om de prestaties van de lokale overheden te verbeteren en de lokale uitgaven te verminderen door de gemeenten beter te coördineren bij het verlenen van basisdiensten (waaronder vervoers-, school- en sociale programma's) en de bescherming van het milieu. In dit beleidskader wordt de burgemeester van Milaan aangewezen als burgemeester van Metropolitan (Sindaco metropolitano), die voorzitter is van een gemeenteraad van Metropolitan dat bestaat uit 24 burgemeesters van gemeenten in de gemeente Metro. De stad Metropolitan in Milaan staat onder leiding van de burgemeester van Metropolitan (Sindaco metropolitano) en de gemeenteraad van Metropolitan (Consiglio metropolitano). Sinds 21 juni 2016 is Giuseppe Sala, burgemeester van de hoofdstad, burgemeester van de stad Metropolitan.

Regionale overheid

Milaan is ook de hoofdstad van Lombardije, een van de twintig regio's van Italië. Lombardije is verreweg de dichtstbevolkte regio van Italië, met meer dan tien miljoen inwoners, bijna een zesde van het nationale totaal. Het wordt bestuurd door een regionale raad, bestaande uit 80 leden die voor een periode van vijf jaar worden gekozen. Op 26 maart 2018 heeft een lijst van kandidaten van de centrumrechtse coalitie, een coalitie van centrumrechtse en rechtse partijen onder leiding van Attilio Fontana, grotendeels de regionale verkiezingen gewonnen, waarbij een coalitie van socialisten, liberalen en ecologen werd verslagen en een derde kandidaat van de populistische vijfsterrenbeweging. Sinds 1970 hebben de conservatieven de regio bijna ononderbroken geregeerd. De regionale raad bestaat uit 48 leden van de centrumrechtse coalitie, 18 leden van de centrumlinkse coalitie en 13 leden van de Vijf Star Movement. De zetel van de regionale overheid is Palazzo Lombardia, dat op 161,3 meter (529 meter) staat, het op vijf na grootste gebouw in Milaan.

Skyline

Skyline of Porta Nuova vanaf het dak van de Duomo

Er zijn twee hoofdgebieden die de skyline van Milaan domineren: het gebied Porta Nuova in het noordoosten (de gebieden nr. 9 en nr. 2) en het gebied CityLife (gebied nr. 8). De hoogste gebouwen omvatten de Unicredit Tower op 231 m (hoewel slechts 162 m zonder de spire), en de 209 m Allianz Tower, die 50 verdiepingen heeft.

Architectuur

De kathedraal van Milaan is de grootste Gothische kathedraal ter wereld.

Torre del Filarete van Sforza Castle (Castello Sforzesco), een historische middeleeuwse vesting.

Het Koninklijk Paleis van Milaan.

Royal Villa van Milaan, een van de mooiste voorbeelden van Neoclassieke architectuur in Lombardije.

Art Deco Centraal spoorwegstation, het 8e drukste in Europa, werd in 1931 geopend.

Het Cimitero Monumentale wordt genoteerd voor de overvloed aan artistieke tomaten en monumenten.

The Arch of the Peace, 1807.

Er zijn maar weinig resten van de oude Romeinse kolonie, met name de goed geconserveerde Colonne di San Lorenzo. In de tweede helft van de vierde eeuw had Sint Ambrose als bisschop van Milaan een sterke invloed op de inrichting van de stad, waarbij het centrum werd hervormd (hoewel de kathedraal en de baptisterij die in de Romeinse tijd zijn gebouwd nu verloren gaan) en de grote basilica's werden gebouwd aan de stadsparken: Sant'Ambrogio, San Nazaro in Brolo, San Simpliciano en Sant'Eustorgio, die nog steeds bestaan, zijn eeuwenlang opgeruimd als enkele van de mooiste en belangrijkste kerken in Milaan. De kathedraal van Milaan, gebouwd tussen 1386 en 1877, is de vijfde grootste kathedraal ter wereld en het belangrijkste voorbeeld van de Gothische architectuur in Italië. Het 'Gilt bronze'-beeld van de Maagd Mary, dat in 1774 op het hoogste randje van de Duomo werd geplaatst, werd al snel een van de meest duurzame symbolen van Milaan.

In de 15e eeuw, toen de Sforza de stad bestuurde, werd een oude Visconteaanse vesting uitgebreid en uitgegroeid tot de Castello Sforzesco, de zetel van een elegante Renaissance-rechtbank, omringd door een waanzinnig jachtpark. Een van de opmerkelijke architecten die bij het project betrokken waren, was de Florentijnse Filarete, die werd belast met de bouw van de centrale toren, en de militaire specialist Bartolomeo Gadio. De alliantie tussen Francesco Sforza en Florence's Cosimo de' Medici heeft zich tot Milaan uitgebreid met de modellen van renaissancearchitectuur die in de stad Ospedale Maggiore en Bramante te zien zijn, met inbegrip van Santa Maria presso San Satiro (een verbouwing van een kleine 9-eeuwse kerk), de tribune van Santa Maria delle Grazie en drie kruisters voor Sant'Ambroom Oké. De contrahervorming in de zestiende tot zeventiende eeuw was ook de periode van Spaanse overheersing en werd gekenmerkt door twee krachtige cijfers: Saint Charles Borromeo en zijn neef, Kardinaal Federico Borromeo. Ze legden zichzelf niet alleen op als morele leidraad voor de bevolking van Milaan, maar ze gaven ook een grote impuls aan de cultuur, met de creatie van de Biblioteca Ambrosiana, in een gebouw ontworpen door Francesco Maria Richini en de nabijgelegen Pinacoteca Ambrosiana. In deze periode werden in de stad veel opmerkelijke kerken en barokmansies gebouwd door de architecten Pellegrino Tibaldi, Galeazzo Alessi en Richini zelf.

Empress Maria Theresa van Oostenrijk was verantwoordelijk voor de ingrijpende renovaties die in Milaan in de 18e eeuw zijn uitgevoerd. Deze vernieuwing van de stad en de kunst omvatte de oprichting van Teatro alla Scala, die in 1778 werd opgericht, en de renovatie van het koninklijk paleis. Het einde van de jaren 1700 van Palazzo Belgioioso door Giuseppe Piermarini en Royal Villa van Milaan door Leopoldo Pollack, later de officiële verblijfplaats van Oostenrijkse viceroys, wordt vaak beschouwd als een van de beste voorbeelden van de Neoclassieke architectuur in Lombardije. Het Napoleontische stadsbestuur in de periode 1805-1814, dat Milaan als hoofdstad van een satellietkoninkrijk Italië heeft opgericht, heeft stappen ondernomen om het land in zijn nieuwe status te veranderen, met de bouw van grote boulevards, nieuwe vierkantjes (Porta Ticinese van Luigi Cagnola en Foro Bonaparte door Giovanni Antonio Antolini) en culturele instellingen (Art en Gallery de Academie voor schone kunsten). De grote Arch of Peace, die zich op de bodem van Corso Sempione bevindt, wordt vaak vergeleken met de Arc de Triomphe in Parijs. In de tweede helft van de 19e eeuw werd Milaan al snel het belangrijkste industriële centrum van de nieuwe Italiaanse natie, geïnspireerd door de grote Europese hoofdsteden die de centra van de Tweede Industriële Revolutie waren. De grote Galleria Vittorio Emanuele II, die Giuseppe Mengoni tussen 1865 en 1877 heeft geprezen om Vittorio Emanuele II te vieren, is een overdekte doorgang met een glas en gietijzeren dak, geïnspireerd door de Burlington Arcade in Londen. Een ander eclectisch monument uit de late 19e eeuw in de stad is de Cimitero Monumentale begraafplaats, gebouwd in een neo-Romaanse stijl tussen 1863 en 1866.

De cumulatieve periode van het begin van de 20e eeuw bracht een aantal radicale innovaties in de Milanese architectuur met zich mee. Art Nouveau, ook bekend als Liberty in Italië, is herkenbaar in Palazzo Castiglioni, gebouwd door architect Giuseppe Sommaruga tussen 1901 en 1903. Andere voorbeelden zijn Hotel Corso, Casa Guazzoni met zijn ruw ijzer en trappenhuis, en Berri-Meregalli, het laatstgenoemde huis gebouwd in een traditionele stijl van Milanese Art Nouveau, gecombineerd met elementen van neo-Romaanse en Gothische revitale architectuur, die beschouwd worden als een van de laatste soorten architectuur in de stad. Een nieuwe, meer eclectische vorm van architectuur kan worden gezien in gebouwen zoals Castello Cova, die de jaren 1910 in een duidelijk neo-middeleeuwse stijl bouwde, die de architectonische trends uit het verleden weergeeft. Een belangrijk voorbeeld van Art Deco, dat dergelijke stijlen vermengt met fascistische architectuur, is het grote centrale spoorwegstation dat in 1931 werd opgericht.

In de periode na de Tweede Wereldoorlog werd een snelle wederopbouw en snelle economische groei doorgevoerd, die gepaard ging met een bijna tweevoudige toename van de bevolking. In de jaren '50 en '60 was er een sterke vraag naar nieuwe residentiële en commerciële gebieden die tot extreme stedelijke expansie leidde, die enkele van de belangrijkste mijlpalen in de architectonische geschiedenis van de stad heeft opgeleverd, waaronder de Pirelli Tower van Gio Ponti (1956-1960), de Tower van Velasca (1956-58) en de creatie van gloednieuwe residentiële satellietsteden , alsmede van grote hoeveelheden laagwaardige openbare huisvesting . In de afgelopen jaren hebben de deïndustrialisering, het verval in de stad en de verrijking van de stad geleid tot een enorme vernieuwing van de voormalige industriegebieden, die zijn omgevormd tot moderne woonwijken en financiële wijken, met name Porta Nuova in het centrum van Milaan en Fiera Milano in de voorstad Rho. Bovendien wordt het oude tentoonstellingsterrein volledig hervormd volgens het project Citylife regeneratie, met woonwijken, musea, een stadspark en drie wolkenkrabbers die ontworpen zijn door internationale architecten, en na wie ze de naam hebben gekregen: de 202 meter (663 voet) Isozaki Arata - na voltooiing, het hoogste gebouw in Italië, de verdraaide Hadid Tower en de gekromde Libeskind Tower.

Parken en tuinen

Sempione Park en de Arch of Peace.

De grootste parken in het centrum van Milaan zijn het Sempione Park, aan de noordwestelijke rand, en de Montanelli Gardens, ten noordoosten van de stad. Het Engelstalige Sempione Park, dat in 1890 werd gebouwd, bevat een Napoleonic Arena, het Milanese City Aquarium, een staalrooster panoramische toren, een kunsttentoonstellingscentrum, een Japanse tuin en een openbare bibliotheek. De Montanelli-tuinen, die in de 18e eeuw werden aangelegd, bevatten het Natuurhistorisch Museum van Milaan en een planetarium. Het Forlanini Park bevindt zich in een kleine afstand tot het centrum van de stad, in oostelijke richting, met een grote vijver en een paar verduurzaamde zakken die herinneren aan het landbouwverleden van het gebied. In de afgelopen jaren hebben de autoriteiten van Milaan toegezegd om de groene zones te ontwikkelen: zij waren van plan 20 nieuwe stadsparken te creëren en de reeds bestaande parken uit te breiden , en kondigden plannen aan om tegen 2030 drie miljoen bomen te planten .

Bovendien is Milaan weliswaar in een van de meest verstedelijkte regio's van Italië gelegen, maar is het omringd door een riem van groene gebieden en heeft het zelfs in het centrum een groot aantal tuinen. Sinds 1990 zijn de landbouwgronden en de bossen ten noorden (Parco Nord Milano) en ten zuiden (Parco Agricolo Sud Milano) van het stadsgebied beschermd als regionale parken. Ten westen van de stad is de Parco delle Cave (het zand-pit park) gevestigd op een verwaarloosde plaats waar grind en zand vroeger werden gewonnen, met kunstmatige meren en bossen.

Volgens een officiële schatting van de bevolking van de stad Milaan op 31 december 2018 bedroeg de officiële Italiaanse statistische dienst ISTAT 1 378 689, een stijging van 136 556 ten opzichte van de volkstelling van 2011, ofwel een groei van ongeveer 11%. Op dezelfde datum woonden 3.250.315 mensen in de gemeente Milaan. De bevolking van Milaan is tegenwoordig lager dan de historische piek. Met de snelle industrialisering in de naoorlogse jaren bereikte de bevolking van Milaan in 1973 een hoogtepunt van 1.743.427. Daarna verhuisde ongeveer een derde van de bevolking in de daaropvolgende decennia naar de buitenrand van de buitenwijken van de buitenwijken en nieuwe satellietnederzettingen die zich rond de stad zelf ontwikkelden.

Vandaag de dag reikt de agglomeratie Milaan veel verder dan de grenzen van de stad zelf en van de provinciale overheid met een speciale status: in 2015 telde het aangrenzende stedelijke gebied 5.270.000 inwoners, terwijl het grootstedelijke gebied, het grootste in Italië en het vierde grootste in de EU, naar schatting meer dan 8,2 miljoen inwoners telt.

Buitenlandse ingezetenen

Vanaf 2019 woonden ongeveer 277.773 buitenlanders in de gemeente Milaan, die goed was voor 19,9% van de totale bevolking. Uit deze cijfers blijkt dat de immigrantenbevolking de afgelopen vijftien jaar meer dan verdubbeld is. Milaan heeft na de Tweede Wereldoorlog twee grote immigratiegolven meegemaakt: in de eerste fase, die van de jaren vijftig tot het begin van de jaren zeventig dateert, was er een grote toestroom van migranten uit armere en plattelandsgebieden in Italië; het tweede verschijnsel , dat van begin tot eind jaren tachtig begint , wordt gekenmerkt door de overhand op buitenlandse immigranten . De vroege periode viel samen met het zogenaamde Italiaanse economische wonder van de naoorlogse jaren, een tijdperk van buitengewone groei gebaseerd op snelle industriële expansie en grote openbare werken, die de stad een grote instroom van meer dan 400.000 mensen brachten, voornamelijk uit het platteland en onderontwikkeld Zuid-Italië. In de laatste drie decennia is het aandeel van de buitenlandse kinderen in de bevolking gestegen. Immigranten kwamen voornamelijk uit Afrika (met name Eritrees, Egyptenaren, Marokkanen, Senegalezen en Nigerianen) en de voormalige socialistische landen in Oost-Europa (met name Albanië, Roemenië, Oekraïne, Macedonië, Moldavië en Rusland), naast een groeiend aantal Aziaten (met name Chinezen, Sri Lankanen en Filippijnen) en Latijns-Amerikanen (voornamelijk Zuid-Amerikanen). Aan het begin van de jaren negentig had Milaan al een populatie van in het buitenland geboren inwoners van ongeveer 58.000 (of 4% van de toenmalige bevolking), die snel steeg tot meer dan 117.000 tegen het einde van het decennium (ongeveer 9% van het totaal).

Tientallen jaren van voortdurende hoge immigratie hebben de stad tot de meest kosmopolitische en multiculturele stad van Italië gemaakt. Milaan is met name de oudste en grootste Chinese gemeenschap in Italië, met bijna 21.000 mensen in 2011. In het 9e district, dat zich op Via Paolo Sarpi, een belangrijke commerciële locatie, bevond, werd het Milanese Chinatown oorspronkelijk in de jaren 20 opgericht door immigranten uit het district Wencheng in de provincie Zhejiang, en was het vroeger actief in kleine textiel- en lederwerkplaatsen. Milaan heeft ook een belangrijke Engelstalige gemeenschap (meer dan 3.000 Amerikaanse, Britse en Australische expatriaten), en verschillende Engelse scholen en taalpublicaties, zoals Hello Milano, Where Milano en Easy Milano.

Religie

De Sint Ambrose Basilica stamt uit AD 379-386.

Santa Maria delle Grazie, 1497.

De bevolking van Milaan is, net als die van Italië als geheel, voornamelijk katholiek. Het is de zetel van de rooms-katholieke archdiocese van Milaan. In Groot-Milaan wonen ook protestantse, orthodoxe, joodse, islamitische, hindoe-, sikh- en boeddhistische gemeenschappen.

Milaan is een christelijke meerderheidsstad sinds het wijlen Romeinse Rijk. De religieuze geschiedenis van Sint Ambrose werd gekenmerkt door de figuur van de Ambrosiaanse Rite (Italiaans: Rito ambrosiano), gebruikt door ongeveer vijf miljoen katholieken in het grootste deel van de archdiocese van Milaan, die de grootste katholieken van Europa vinden. De Rite verschilt enigszins van de anonieme Romeinse riturgie, met verschillen in de massa, het liturgische jaar (Lent begint vier dagen later dan in de Romeinse Rite), baptisme, het ritueel van begrafenissen, priesterkleding en heilige muziek (gebruik van de Ambrosiaanse huidskleur in plaats van Gregoriaans).

Bovendien is de stad de thuisbasis van de grootste orthodoxe gemeenschap in Italië. Lombardije is de zetel van ten minste 78 orthodoxe parochies en kloosters, waarvan de overgrote meerderheid in Milaan gelegen is. De belangrijkste Roemeense orthodoxe kerk in Milaan is de katholieke kerk van onze overwinningsdame (Chiesa di Santa Maria della Vittoria), die momenteel wordt toegekend aan de plaatselijke Roemeense gemeenschap. Het referentiepunt voor de aanhangers van de Russisch-orthodoxe kerk is de katholieke kerk van San Vito in Pasquirolo.

De joodse gemeenschap van Milaan is de op één na grootste in Italië na Rome, met ongeveer 10.000 leden, voornamelijk Sephardi. Hechal David u-Mordechai Temple, de belangrijkste stadensynagoge, werd in 1892 gebouwd door architect Luca Beltrami.

Milaan is ook een van de grootste moslimgemeenschappen in Italië, en de stad zag de bouw van de eerste nieuwe moskee van het land met een koepel en een minaret, sinds de vernietiging van de oude moskeeën van Lucera in het jaar 1300. In 2014 heeft de gemeenteraad overeenstemming bereikt over de bouw van een nieuwe moskee in het kader van een bittere politieke discussie, aangezien deze zich krachtig verzet tegen de bouw van een nieuwe moskee door rechtse partijen zoals de Noordelijke Liga.

Momenteel zijn er geen nauwkeurige statistieken beschikbaar over de aanwezigheid van hindoe en Sikh in het metro van Milaan. volgens verschillende bronnen woont echter ongeveer 40% van de totale Indiase bevolking in Italië, of ongeveer 50.000 personen, in Lombardije, waar een aantal hindoe- en sikhtempels voorkomt en waar zij na de Groot-Brittannië de grootste van deze gemeenschappen in Europa vormen.

De wolkenkrabbers van het zakendistrict Porta Nuova.

Nieuwe torens in het bedrijfsdistrict CityLife.

Terwijl Rome de politieke hoofdstad van Italië is, is Milaan het industriële en financiële hart van het land. Met een bbp van naar schatting 158,9 miljard euro voor 2014 genereert de provincie Milaan ongeveer 10% van het nationale bbp; terwijl de economie van de regio Lombardije ongeveer 22% van het Italiaanse bbp genereert (of naar schatting 357 miljard euro in 2015, ongeveer de omvang van België). In de provincie Milaan is ongeveer 45 procent van de bedrijven in de regio Lombardije gevestigd en meer dan 8 procent van alle bedrijven in Italië, waaronder drie Fortune 500 bedrijven.

Milaan was in 2019 de 11e duurste stad in Europa en de 22e duurste stad ter wereld, aldus de Econoom Intelligence Unit, terwijl de bekende Via Monte Napoleone volgens Global Blue Europa's duurste winkelstraat is.

Sinds het einde van de jaren 1800 is het gebied Milaan een belangrijk centrum voor industrie en industrie. Alfa Romeo automobielonderneming en Falck steel-groep hadden duizenden werknemers in de stad tot de sluiting van hun vestigingen in Arese in 2004 en Sesto San Giovanni in 1995. Andere mondiale industriële ondernemingen, zoals Edison, Pirelli, Prysmian Group, Riva Group, Saras, Saipem en Techint, behouden hun hoofdkantoor en aanzienlijke werkgelegenheid in de stad en de buitenwijken. Andere relevante industrieën die actief zijn in de metro van Milaan zijn chemische stoffen (bv. Mapei, Versalis, Tamoil, Italië), huishoudapparaten (bv. snoepgoed), ziekenhuizen (UNA Hotels & Resorts), voedingsmiddelen en dranken (bv. Bertolli, Campari), machines, medische technologieën (bv. Amplifon, Bracco), plastics en textiel. De bouw (bv. Salini), de detailhandel (bv. Esselunga, La Rinascente) en nutsbedrijven (bv. Edison S.p.A., Snam) zijn ook grote werkgevers in de Greater Milaan.

Milaan is het grootste financiële knooppunt van Italië. De belangrijkste nationale verzekeringsmaatschappijen en bankgroepen (voor in totaal 198 ondernemingen) en meer dan veertig buitenlandse verzekerings- en bankondernemingen zijn in de stad gevestigd, evenals een aantal vermogensbeheerders, waaronder Azimut Holding, ARCA SGR en Eurizon Capital. De Associazione Bancaria Italiana, die het Italiaanse bankstelsel vertegenwoordigt, en de Milan Stock Exchange (225 beursgenoteerde ondernemingen) zijn beide in de stad gevestigd. Porta Nuova, het belangrijkste zakendistrict van Milaan en een van de belangrijkste in Europa, heeft het Italiaanse hoofdkantoor van talrijke internationale ondernemingen, zoals Accenture, AXA, Bank of America, BNP Paribas, Celgene, China Construction Bank, Finanza & Futuro Banca, FinecoBank, FM Global, Herbalife, HSBC, KPMG, Maire Tecnimont, Mitsubstraat ishi UFJ Financial Group, Panasonic, Samsung, Shire, Tata Consultancy Services, Telecom Italia, UniCredit, Unipol Sai. Andere grote multinationale dienstverlenende bedrijven, zoals Allianz, Generali, Alleanza Assicurazioni en PricewaterhouseCoopers, hebben hun hoofdkwartier in de onlangs gebouwde torens van het CityLife-zakendistrict, een nieuw 900-hectare breed (3,6 km²) ontwikkelingsproject, ontworpen door prominente modernistische architecten Zaha Hadid, Daniel bskind en Arata Isozaki.

In de stad wonen talrijke media- en reclamebureaus, nationale kranten en telecommunicatiebedrijven, waaronder zowel de publieke omroep RAI als particuliere televisieomroepen zoals Mediaset en Sky Italia. Bovendien is het hoofdkantoor van de grootste Italiaanse uitgeverijen gevestigd, zoals Feltrinelli, Mondadori, RCS Media Group, Messaggerie Italiane en Giunti Editore. Milaan heeft ook te maken gehad met een snelle toename van de aanwezigheid van IT-bedrijven, met zowel binnenlandse als internationale bedrijven zoals Altavista, Google, Exprivia, Lycos, Microsoft, Virgilio en Yahoo! hun Italiaanse activiteiten in de stad te vestigen.

Milaan is een van de modehoofdsteden van de wereld, waar de sector kan rekenen op 12.000 bedrijven, 800 showrooms en 6.000 verkooppunten; de stad is het hoofdkwartier van modehuizen in de wereld, zoals Armani, Dolce en Gabbana, Luxottica, Prada, Versace, Valentino, Zegna, en vier weken per jaar zijn gewijd aan modeevenementen. De stad is ook een wereldwijd centrum voor het beheer van evenementen en beurzen. FieraMilano exploiteert de op drie na grootste tentoonstellingszaal ter wereld in Rho, waar internationale tentoonstellingen zoals Milan Furniture Fair, EICMA, EMO plaatsvinden op 400.000 vierkante meter tentoonstellingsterreinen met meer dan 4 miljoen bezoekers in 2018.

Toerisme is een steeds belangrijker onderdeel van de economie van de stad: Milaan was in 2018 met 8,81 miljoen geregistreerde internationale aankomst (9,92% ten opzichte van het voorgaande jaar) de 15e meest bezochte stad ter wereld.

Biblioteca Ambrosiana

Musea en kunstgalerijen

Leonardo da Vinci's The Last Supper, samen met de kerk van Santa Maria delle Grazie, is een werelderfgoed van de UNESCO.

De Museo del Novecento toont 's werelds grootste collectie van Futuristische kunst.

De Pinacoteca di Brera.

Het museum van Triennale, design en kunst.

De San Carlo al Corso.

Milaan is de thuisbasis van veel culturele instellingen, musea en kunstgalerijen, die ongeveer een tiende van het nationale totaal van bezoekers en ontvangstbewijzen uitmaken. De Pinacoteca di Brera is een van de belangrijkste kunstgalerijen van Milaan. Het bevat een van de belangrijkste collecties Italiaans schilderij, waaronder meesterwerken zoals de Brera Madonna door Piero della Francesca. De Castello Sforzesco heeft een groot aantal kunstverzamelingen en tentoonstellingen, met name beelden, oude wapens en furnitures, en de Pinacoteca del Castello Sforzesco, met een kunstcollectie met de laatste beeldhouwkunst van Michelangelo, de Rondanini Pietà, Andrea Mantegna's Trivulzio Madonna en Leonardo Vinci's Codex Trivulzianus manuscript. Het Castello-complex omvat ook het Museum of Ancient Art, het Meubelmuseum, het Museum of Musical Instruments and the Applied Arts Collection, de Egyptische en prehistorische secties van het Archeological Museum en de Achille Bertarelli Print Collection.

De beeldkunst van Milaan bloeide in de middeleeuwen, en de familie Visconti was een groot deel van de kunsten, en de stad werd een belangrijk centrum van Gothische kunst en architectuur (de kathedraal van Milaan is het meest fantastische werk van de Gothische architectuur). Leonardo werkte van 1482 tot 1499 in Milaan. Hij kreeg de opdracht om de maagd van de Rocks te schilderen voor de broederschap van de bevruchte bevruchting en de laatste druppel voor het klooster van Santa Maria delle Grazie.

De stad werd in de 17e en 18e eeuw getroffen door de barokes, en ontving talloze fantastische kunstenaars, architecten en schilders uit die periode, zoals Caravaggio en Francesco Hayez, die in de Academie van Brera een aantal belangrijke werken organiseren. Het Museum van Risorgimento is gespecialiseerd in de geschiedenis van de Italiaanse eenwording De collecties bestaan uit iconische schilderijen zoals de Episode van Baldassare Verazzi van de vijf dagen en het portret van keizer Ferdinand I van Oostenrijk van 1840 van Francesco Hayez. De Triennale is een museum voor design en een evenementencomplex in Palazzo dell'Arte, in Sempione Park. Het presenteert tentoonstellingen en evenementen die de aandacht vestigen op het hedendaagse Italiaanse ontwerp, stadsplanning, architectuur, muziek en mediakanalen, waarbij de nadruk wordt gelegd op de relatie tussen kunst en industrie.

Milaan in de 20e eeuw was het epicentrum van de Futuristische artistieke beweging. Filippo Marinetti, de oprichter van het Italiaanse Futurisme, schreef in 1909 "Manifesto of Futurism" (in het Italiaans Manifesto Futuristico) dat Milaan "grande..." was.tradizionale e futurista ("grand..traditioneel en futuristisch", in het Engels). Umberto Boccioni was ook een belangrijke Futuristische kunstenaar die in de stad werkte. Milaan blijft vandaag de dag een belangrijk internationaal centrum van moderne en hedendaagse kunst, met talrijke hedendaagse kunstgalerijen. De moderne kunstgalerij, die in de Royal Villa is gevestigd, presenteert verzamelingen Italiaans en Europees schilderij van de 18e tot de vroege 20e eeuw. De Museo del Novecento, gelegen in het Palazzo dell'Arengario, is een van de belangrijkste kunstgalerijen in Italië, ongeveer in de 20e eeuw; van bijzonder belang zijn de secties die gewijd zijn aan het futurisme, het ruimtelijk karakter en de artearmoede. In het begin van de jaren negentig werd architect David Chipperfield uitgenodigd om de gebouwen van de voormalige Ansaldo Factory om te vormen tot een museum. Museo delle Culture (MUDEC) is in april 2015 geopend. De Gallerie di Piazza Scala, een modern en hedendaags museum in Piazza della Scala in de Palazzo Brentani en de Palazzo Anguissola, heeft 195 kunstwerken van de collecties van Fondazione Cariplo, met een sterke vertegenwoordiging van de 19de-eeuwse Lombard-schilders en -beeldhouwers, waaronder Antonio Canova en Umberto Boccioni. In 2012 werd in de Palazzo della Banca Commerciale Italiana een nieuwe sectie geopend. Andere particuliere ondernemingen die zich bezighouden met hedendaagse kunst zijn de tentoonstellende ruimtes van de Prada Foundation en HangarBicocca. De stichting Nicola Trussardi wordt vernieuwd voor het organiseren van een tijdelijke tentoonstelling op plaatsen in de stad. Milaan is ook het toneel van vele kunstwerken, met een verscheidenheid aan werken die variëren van beeldhouwwerken tot moorden tot stukken van internationaal bekende kunstenaars, zoals Arman, Kengiro Azuma, Francesco Barzaghi, Alberto Burri, Pietro Cascella, Maurizio Cattelan, Leonardo Da Vinci, Giorgio de Chirico, Kris Ruhs, Emilio Isgrò, Fausto otti, Joan Miró, Carlo Mo, Claes Oldenburg, Igor Mitoraj, Gianfranco Pardi, Michelangelo Pistoletto, Arnaldo Pomodoro, Carlo Ramous, Aldo Rossi, Aligi Sassu, Giuseppe Spagnulo en Domenico Trentacoste.

Muziek

La Scala, opgericht in 1778, is 's werelds beroemdste operahuis.

De Teatro dei Filodrammatici.

Milaan is een belangrijk nationaal en internationaal centrum van de dramatische kunsten, met name opera. De hoofdstad La Scala operahouse, een van de meest prestigieuze ter wereld, die in de loop van de geschiedenis getuige is geweest van de premieres van talrijke opera's, zoals Nabucco door Giuseppe Verdi in 1842, La Gioconda door Amilcare Ponchielli, Madama Butterfly door Giacomo Puccini in 1 Turandot door Puccini in 1926 en meer recentelijk Teneke in 2007 door Fabio Vacchi. Andere grote theaters in Milaan zijn de Teatro degli Arcimboldi, de Teatro Dal Verme, de Teatro Lirico en vroeger de Teatro Regio Ducale. De stad is ook de zetel van een beroemd symfonieorkest en een muzikaal conservatorium, en is in de loop van de geschiedenis een belangrijk centrum geweest voor muziekwerk: talrijke beroemde componisten en muzikanten zoals Gioseppe Caimo, Simon Boyleau, Hoste da Reggio, Verdi, Giulio Gatti-Casazza, Paolo Cherici en Alice Edun woonden en werkten in Milaan. De stad is ook de geboorteplaats van vele moderne ensembles en banden, waaronder Camaleonti, Camerata Mediolanense, Gli Spioni, Dynamis Ensemble, Elio e le Storie Tese, Krisma, Premiata Forneria Marconi, Quartetto Cetra, Stormy Six en Le Vibrazioni.

Mode en ontwerp

Galleria Vittorio Emanuele II is een van de grootste winkelcentra van de stad.

Milaan wordt algemeen beschouwd als een mondiale hoofdstad op het gebied van industrieel ontwerp, mode en architectuur. In de jaren '50 en '60 werd Milaan, het belangrijkste industriële centrum van Italië en een van de meest dynamische steden van Europa, een wereldhoofdstad van design en architectuur. Er was zo'n revolutionaire verandering dat de modeexport van Milaan in 1952 $726 miljoen bedroeg, en in 1955 groeide dat aantal tot USD 72,5 miljard. Moderne skyscrapers, zoals de Pirelli-toren en de Torre Velasca, werden gebouwd en kunstenaars als Bruno Munari, Lucio Fontana, Enrico Castellani en Piero Manzoni verzamelden zich in de stad. Vandaag de dag is Milaan nog steeds bijzonder bekend om zijn hoogwaardige meubelen- en interieurdesignindustrie. De stad is de thuishaven van Fiera Milano, de grootste permanente tentoonstelling in Europa, en Salone Internazionale del Mobile, een van de meest prestigieuze internationale meubels- en designbeurzen.

Milaan wordt ook beschouwd als een van de modehoofdsteden van de wereld, samen met New York City, Parijs en Londen. Milaan is synoniem met de Italiaanse prêt-à-porter-industrie, aangezien veel van de beroemdste Italiaanse modemerken, zoals Valentino, Gucci, Versace, Prada, Armani en Dolce & Gabbana, hun hoofdkwartier in de stad hebben. Ook in Milaan zijn er tal van internationale modestiketten te vinden. Bovendien is de stad tweemaal per jaar gastheer van de Milaan Fashion Week, een van de belangrijkste gebeurtenissen in het internationale modesysteem. Het grootste winkelcentrum van Milaan, quadrilatero della moda, is de plaats waar de meest prestigieuze winkelstraten van de stad (Via Monte Napoleone, Via della Spiga, Via Sant'Andrea, Via Manzoni en Corso Venezia), naast Galleria Vittorio Emanuele II, een van de oudste winkelcentra ter wereld.

Talen en literatuur

Monument voor Alessandro Manzoni.

In de late 18e eeuw en gedurende de 19e eeuw was Milaan een belangrijk centrum voor intellectuele discussie en literaire creativiteit. De Verlichting vond hier een vruchtbare grond. Cesare, Marquis van Beccaria, met zijn beroemde Dei delitti e delle pene, en graaf Pietro Verri, met de tijdschrift Il Caffè konden een aanzienlijke invloed uitoefenen op de nieuwe middelbare-klassencultuur, ook dankzij een open Oostenrijkse regering.

In de eerste jaren van de 19e eeuw hebben de idealen van de Romantische beweging hun invloed op het culturele leven van de stad doen gelden. De belangrijkste schrijvers van de stad debatteerden over het primaat van de klassieke en Romantische poëzie. Ook hier publiceerden Giuseppe Parini en Ugo Foscolo hun belangrijkste werk en werden bewonderd door jongere dichters als meesters van de ethiek en van literair vakmanschap. Foscolo's gedicht Dei sepolcri werd geïnspireerd door een Napoleonische wet die tegen de wil van veel inwoners werd uitgebreid tot de stad.

In het derde decennium van de 19e eeuw schreef Alessandro Manzoni zijn roman I Promessi Sposi, die het manifest van het Italiaanse Romanticisme beschouwde, dat in Milaan zijn centrum bevond. In dezelfde periode schreef Carlo Porta, de bekendste lokale vernaculaire dichter, zijn gedichten in Lombard Language. Het tijdschrift Il Conciliatore publiceerde artikelen van Silvio Pellico, Giovanni Berchet, Ludovico di Breme, die zowel romantisch waren in de poëzie als patriottisch in de politiek.

Na de eenwording van Italië in 1861 heeft Milaan zijn politieke belang verloren; toch heeft zij een soort centrale positie behouden in de culturele debatten . Nieuwe ideeën en bewegingen uit andere Europese landen werden aanvaard en besproken: Zo hebben Realisme en Naturalisme een Italiaanse beweging, Verismo, tot stand gebracht. De grootste verista romanschrijver Giovanni Verga werd geboren op Sicilië, maar schreef zijn belangrijkste boeken in Milaan.

Naast het Italiaans spreken ongeveer twee miljoen mensen in de stedelijke regio Milaan het Milanese dialect of een van de westerse Lombard-varianten.

Media

Milaan is een belangrijk nationaal en internationaal mediacentrum. Corriere della Sera, die in 1876 werd opgericht, is een van de oudste Italiaanse kranten en wordt gepubliceerd door Rizzoli en La Gazzetta dello Sport, een dagblad dat gewijd is aan de berichtgeving over verschillende sporten en dat momenteel wordt beschouwd als het meest gelezen dagblad in Italië. Andere plaatselijke dagbladen zijn de algemene omroepen Il Giorno, Il Giornale, de rooms-katholieke kerk Avvenire, en Il Sole 24 Ore, een dagblad dat eigendom is van Confindustria (de Italiaanse werkgeversorganisatie). Vrije dagbladen zijn onder meer Leggo en Metro. Milaan is ook het huis van veel architectuur-, kunst- en modetijdschriften, waaronder Abitare, Casabella, Domus, Flash Art, Gioia, Grazia en Vogue Italia. Panorama en Oggi, twee van de belangrijkste Italiaanse weekbladen, worden ook in Milaan gepubliceerd.

Diverse commerciële televisienetwerken hebben hun nationale hoofdkantoor in de agglomeratie Milaan, waaronder Mediaset Group (eigenaar van Canale 5, Italia 1, Iris en Rete 4), Telelombardia en MTV Italië. Onder de nationale radiostations in Milaan vallen Radio Deejay, Radio 105 Network, R101 (Italië), Radio Popolare, RTL 102.5, Radio Capital en Virgin Radio Italia.

Cuisine

Risotto alla Milanese.

Cotoletta alla Milanese.

Net als de meeste Italiaanse steden heeft Milaan een eigen plaatselijke culinaire traditie ontwikkeld, die, zoals het geval is voor de Noord-Italiaanse keuken, vaker rijst gebruikt dan pasta, boter dan plantaardige olie en bijna geen tomaat of vis. Traditionele maaltijden van melk omvatten cotoletta alla milanese, een gepantserd kalfsvlees (varkensvlees en kalkoenen kunnen worden gebruikt) in boter (vergelijkbaar met die van de Weense Wiener Schnitzel). Andere typische gerechten zijn cassoeula (stewed varkensrib chops en worst met Savoy cabbage), ossobuco (brauwkalfsschenkel met gremolata), risotto alla milanese (met saffraan en rundvleesbeenmerg), busecca (stewed tripe met bonen) en brasato (stewed beef of varkensvlees met wijn en aardappelen).

Seizoensgebonden pasteien zijn chiacchiere (platte brokjes met suiker) en tortelli (kookplaten met fritssluitingen) voor carnival, colomba (geblazen cake in de vorm van een duif) voor paasbrood, pit dei morti ("brood van de dag van de dood"), koekjes gearomatiseerd met kaneel) voor All Souls Day en panettone voor Kerstmis. De salame Milano, een salami met een zeer fijne korrel, komt overal in Italië voor. De bekende Milanese kaas is gorgonzola (uit het dorp namesake in de buurt), mascarpone, gebruikt voor de banketbakkerij, taleggio en quartirolo.

Milaan staat bekend om zijn eersteklas restaurants en cafés, die gekenmerkt worden door innovatieve keuken en design. Sinds 2014 heeft Milaan 157 plaatsen die door Michelin zijn geselecteerd, waaronder drie restaurants die door Michelin zijn opgezet; het betreft onder meer Cracco, Sadler en il Luogo di Aimo e Nadia. Veel historische restaurants en bars zijn te vinden in het historische centrum, de districten Brera en Navigli. Een van de oudste overlevende cafés van de stad, Caffè Cova, is in 1817 opgericht. Milaan heeft in totaal 15 cafés, cafés en restaurants die zijn geregistreerd in de historische plaatsen van Italië en die gedurende ten minste 70 jaar ononderbroken werkzaam zijn.

Sport

San Siro Stadium, thuisbasis van de stad A.C. Milaan en Inter Milaan hebben een capaciteit van 80.000 euro. Het is het grootste stadion van Italië.

Mediolanum Forum, woonplaats van Olimpia Milano.

Het Monza Formula One circuit bevindt zich in de buurt van de stad, in een voorstedelijk park.

Milaan was gastheer van de wereldkampioenschappen voetbal in 1934 en 1990, van het Europees kampioenschap voetbal in 1980 en onlangs van de wereldkampioenschappen roeien in 2003, van de wereldkampioenschappen voetbal in 2009 en van enkele wedstrijden van het wereldkampioenschap volleybal mannen in 2010 en van de laatste wereldkampioenschappen voetbal het wereldkampioenschap volleybal vrouwen in 2014. In 2018 organiseerde Milaan het wereldkampioenschap ijskoniezen. Milaan organiseert de Olympische Winterspelen van 2026 en de Paralympische Winterspelen van 2026 samen met Cortina d'Ampezzo.

Milaan is de enige stad in Europa waar twee winnende voetbalploegen van de Europese Cup/Champions League — Serie A: Milaan en Inter. Beide teams hebben ook de Intercontinentale Cup (nu de FIFA Club World Cup) gewonnen. Milaan is de tweede na Madrid, met een combinatie van tien Champions League-titels, die de meeste Europese bekertjes hebben gewonnen. Zij zijn een van de meest succesvolle voetbalclubs in de wereld in termen van internationale trofeeën. Beide teams spelen op het 5-sterren-gerangschikte Giuseppe Meazza Stadium van de UEFA, meer algemeen bekend als San Siro, dat een van de grootste stadions in Europa is, met een zitcapaciteit van meer dan 80.000. Het stadion van Meazza organiseerde de finale van de UEFA Champions League uit 2016, waarin Real Madrid Atlético Madrid 5-3 versloeg in een strafscheut. Een derde team, Brera Calcio F.C. speelt in Promozione. Een ander team, Milano City F.C. (voorheen ASD Bustese) speelt in Serie D.

Milaan is een van de gaststeden van de EuroBasket 2022. Er zijn momenteel vier professionele Lega Basket clubs in Milaan: Olimpia Milano, Pallacanestro Milano 1958, Società Canottieri Milano en A.S.S.I. Milaan. Olimpia is de meest toonaangevende basketbalclub in Italië, die 27 kampioenschappen uit de Italiaanse liga heeft gewonnen, zes nationale bekers uit Italië, één Italiaanse superbeker, drie Europese kampioenen, één FIBA intercontinentale beker, drie FIBA Saporta-bekertjes, twee FIBA Korać-bekertjes en vele ondergeschikte titels. Het team speelt op het Mediolanum Forum, met een capaciteit van 12.700, waar het de finale van de Euroleague 2013-2014 heeft ontvangen. In sommige gevallen speelt het team ook bij PalaDesio, met een capaciteit van 6.700.

Milaan is ook de thuisbasis van het oudste Amerikaanse voetbalteam in Italië: Rhinos Milano, die 5 Italiaanse Super Bowls won. Het team speelt in de Velodromo Vigorelli, met een capaciteit van 8.000 mensen. Milaan heeft ook twee cricketteams, Milano Fiori (die momenteel concurreert in de tweede divisie) en Kingsgrove Milan, die in 2014 het kampioenschap Serie A won. Amatori Rugby Milano, het meest toonaangevende rugbyteam in Italië, is in 1927 in Milaan opgericht. Het Monza Formula One circuit bevindt zich in de buurt van de stad, in een voorstedelijk park. Het is een van 's werelds oudste racecircuits. De capaciteit voor de F1-races bedraagt momenteel meer dan 113.000. Het heeft sinds het eerste jaar van de concurrentie bijna elk jaar een F1-race georganiseerd, met uitzondering van 1980.

Milaan is de eerste dag van de jaarlijkse race Milaan-San Remo en de jaarlijkse race Milaan-Torino. Milaan is ook de traditionele afwerking voor de laatste fase van de Giro d'Italia, die samen met de Ronde van Frankrijk en de Vuelta a Espana een van de drie grote fietsen is.

Universiteit van Milaan

De Universiteit van Bocconi is een toonaangevende instelling voor economie, management en aanverwante disciplines in Europa.

De Universiteit van Milaan Bicocca, de nieuwste universiteit van de stad, staat op de ranglijst van de 82e beste jonge universiteit op meer dan 300 instellingen in de 2020 Times Higher Education World University Rankings.

Milaan is een wereldwijd centrum van hoger onderwijs en onderzoek en heeft na Rome de op één na grootste concentratie van instellingen voor hoger onderwijs in Italië. Het hoger onderwijs in Milaan omvat 7 universiteiten, 48 faculteiten en 142 afdelingen, met 185.000 universiteitsstudenten die in 2011 waren ingeschreven (ongeveer 11% van het nationale totaal) en het grootste aantal afgestudeerden en postdoctorale studenten (respectievelijk 34.000 en meer dan 5.000) in Italië.

De Polytechnische Universiteit van Milaan is de oudste universiteit van de stad, opgericht in 1863. Met meer dan 40.000 studenten is het de grootste technische universiteit in Italië.

De Universiteit van Milaan, die in 1923 werd opgericht, is de grootste universiteit voor onderwijs en onderzoek in de stad. De Universiteit van Milaan is de op zes na grootste universiteit in Italië, met ongeveer 60.000 ingeschreven studenten en 2.500 docenten.

Università Cattolica del Sacro Cuore is de grootste katholieke universiteit ter wereld met 42.000 ingeschreven studenten.

De Universiteit van Bocconi is een particuliere management- en financiële school die in 1902 werd opgericht en die vanaf 2018 de zesde beste business school in Europa is. Volgens de Forbes 2017 rangschikking staat de Bocconi Universiteit ook op de vijfde beste MBA-cursus van 1 jaar ter wereld.

De Universiteit van Milaan Bicocca is de jongste instelling voor hoger onderwijs in de stad, die in 1998 werd opgericht om de druk op de overvolle Universiteit van Milaan te verlichten. Bicocca, gebouwd boven verlaten industrieterreinen, neemt vandaag meer dan 30.000 studenten in dienst en staat hoog op internationale ranglijsten van jonge universiteiten;

De IULM-universiteit van Milaan is in 1968 opgericht als de eerste Italiaanse tertiaire instelling die opleidingen op het gebied van public relations aanbiedt; later werd het ook een referentiepunt voor zakelijke communicatie; media en reclame; vertolking; communicatie in cultuur en kunst , toerisme en mode .

De Universiteit van Vita-Salute San Raffaele is een medische universiteit die verbonden is met het ziekenhuis van San Raffaele.

Milaan staat ook bekend om zijn mooie kunsten en muziekscholen. De Academie voor schone kunsten van Milaan (Brera Academy) is een openbare academische instelling die in 1776 is opgericht door Empress Maria Theresa van Oostenrijk; de New Academy of Fine Arts is de grootste universiteit voor kunst en design in Italië; het Europees Instituut voor Ontwerp is een particuliere universiteit die gespecialiseerd is in mode, industrieel en interieur ontwerp, audiovisueel ontwerp, met inbegrip van fotografie, reclame, marketing en zakelijke communicatie; het Marangoni-instituut is een mode-instituut met campussen in Milaan, Londen en Parijs; de Domus Academy is een particuliere postdoctorale instelling voor ontwerp, mode, architectuur, interieurontwerp en management; het Pontifical Ambrosian Institute of Sacred Music , een muziekacademie opgericht in 1931 door de gezegende kardinaal A.I. Schuster, aartsbisschop van Milaan, die volgens de regels van de Heilige Stoel in 1940 is opgegroeid, is - net als het Pontificaal Instituut voor Heilige Muziek in Rome, dat verbonden is met - een instituut "ad instar atis", dat bevoegd is om universitaire kwalificaties te verlenen met een canonische geldigheid en het Milanese Conservatorium, een muziekacademie die in 1807 is opgericht, momenteel het grootste Italiaanse met meer dan 1.700 studenten en 240 muziekdocenten .

Station Milano Centrale

Typische trams die door ATM worden geëxploiteerd

De metro van Milaan is het langste systeem voor snelle doortocht in Italië.

Auto's van Sharen'go in Piazza Duca d'Aosta

Luchthaven Malpensa

Milaan is een van de belangrijkste transportknooppunten van Italië en Zuid-Europa. Het centrale spoorwegstation van Italië is het tweede en achtste van Europa. De luchthavens van Malpensa, Linate en Orio al Serio bedienen het grootste deel van het Italiaanse metropolitane gebied in de Greater Milaan.

Azienda Trasporti Milanesi (ATM) is de Milanese gemeentelijke vervoersonderneming; zij exploiteert 4 metrolijnen , 18 tramlijnen , 131 buslijnen en 4 trolleybuslijnen , die in 2018 ongeveer 776 miljoen passagiers vervoerden . Het netwerk bestrijkt in totaal bijna 1.500 km (932 m²) en omvat 46 gemeenten. Naast het openbaar vervoer beheert ATM de parkeerplaatsen voor de uitwisseling en andere vervoersdiensten, met inbegrip van systemen voor het delen van fietsen en het delen van autowrakken.

Rail

Ondergrond

De metro van Milaan is het systeem voor snelle doortocht dat de stad en de omliggende gemeenten bedient. Het netwerk bestaat uit vier lijnen (plus één in aanbouw), met een totale netwerklengte van 101 km (63 mi), en een totaal van 113 stations, meestal ondergronds. Het heeft een dagelijks lezerspubliek van 1,15 miljoen, het grootste in Italië en een van de grootste in Europa.

voorstedelijk

De voorstedelijke spoorverbinding Milaan, die door Trenord wordt geëxploiteerd, omvat 12 S-lijnen die het metropolitane gebied met het stadscentrum verbinden, met mogelijke overhevelingen naar alle metrolijnen. De meeste S-lijnen lopen door de trein Milaan Passerby, gewoonlijk "il Passante" genoemd, en worden om de 4/8 minuten door dubbeldekstreinen in de centrale ondergrondse sectie bediend.

Nationale en internationale treinen

Het centrale station van Milaan, met 120 miljoen passagiers per jaar, is het grootste en achtste drukste spoorwegstation in Europa en het tweede drukste in Italië na Rome. De stations Milano Cadorna en Milano Porta Garibaldi zijn respectievelijk de zevende en de elfde drukst gelegen in Italië. Sinds eind 2009 zijn er twee hogesnelheidstreinen die Milaan met Rome, Napels en Turijn verbinden, waardoor de reistijden met andere grote steden in Italië aanzienlijk korter worden. Er zijn nog meer hogesnelheidslijnen in aanbouw naar Genua en Verona. Milaan wordt bediend door rechtstreekse internationale treinen naar Nice, Marseille, Lyon, Parijs, Lugano, Genève, Bern, Bazel, Zürich en Frankfurt, en door nachtelijke slaaptreinen naar Parijs en Dijon (Thello), München en Wenen (ÖBB).

Milaan is ook de kern van het regionale spoorwegnet van Lombardije. De regionale treinen werden op twee verschillende systemen geëxploiteerd door LeNord (met vertrek uit Milano Cadorna) en Trenitalia (met vertrek uit Milaan Centrale en Milano Porta Garibaldi). Sinds 2011 exploiteert een nieuwe onderneming, Trenord, zowel de regionale treinen van Trenitalia als LeNord in Lombardije, die dagelijks meer dan 750.000 passagiers vervoeren op meer dan 50 routes.

Bussen en trams

Het tramnet bestaat uit ongeveer 160 kilometer spoor (99 km) en 18 lijnen en is het meest geavanceerde Europese lichtspoorwegsysteem. De buslijnen beslaan meer dan 1.070 km (665 mi). Milaan beschikt ook over taxidiensten die door particuliere ondernemingen worden geëxploiteerd en waarvoor een vergunning is afgegeven door de gemeenteraad van Milaan. De stad is ook een sleutelknooppunt voor het nationale wegennet, dat wordt bediend door alle belangrijke snelwegen in Noord-Italië. Talrijke langeafstandsbuslijnen verbinden Milaan met vele andere steden in Lombardije en in heel Italië.

Luchtvaart

Het metropolitane gebied in Milaan wordt bediend door drie internationale luchthavens, met in totaal ongeveer 47 miljoen passagiers die in 2018 werden bediend.

• De luchthaven van Malpensa is de op een na drukste luchthaven van Italië met 24,7 miljoen passagiers die in 2018 zijn bediend en de drukste van Italië voor vracht en vracht, die in 2018 ongeveer 600.000 ton internationaal vrachtvervoer heeft afgelegd. Malpensa ligt op 45 km (28 mi) van het centrum van Milaan en is verbonden met de stad door de spoorwegdienst Malpensa Express.
• De luchthaven Linate, de oudste, is de luchthaven van Milaan, en wordt nu voornamelijk gebruikt voor binnenlandse vluchten en internationale vluchten op korte afstand, die in 2018 9,2 miljoen passagiers bedienen. De luchthaven Linate is de op een na grootste basis voor de Italiaanse nationale luchtvaartmaatschappij Alitalia.
• De luchthaven Orio al Serio, die ongeveer 50 km (31 m) van de stad Bergamo verwijderd is, bedient voornamelijk het goedkope luchtverkeer van Milaan en is de belangrijkste basis van Ryanair (12,9 miljoen passagiers in 2018).

Ten slotte is Bresso Airfield een algemene luchtvaartluchthaven, die wordt geëxploiteerd door Aero Club Milano.

Tweevoudige steden - zustersteden

Milaan heeft vijftien officiële zustersteden, zoals te lezen is op de website van de stad. De datumkolom geeft het jaar aan waarin de relatie tot stand is gekomen. São Paulo was de eerste zusterstad van Milaan.

Het partnerschap met de Russische stad Sint-Petersburg, dat in 1967 van start ging, werd in 2012 opgeschort (een besluit van de stad Milaan), vanwege het verbod van de Russische regering op "homoseksuele propaganda".

Overige betrekkingen

Milaan werkt samen met:

De volgende personen hebben de ereburgerschap van Milaan toegekend: